Vroeger (vóór midden 19de eeuw) hadden begraafplaatsen een ruimte voor schijndoden. Hier werden mensen in een kist gelegd die dood leken, maar waar toch aan de dood werd getwijfeld, meestal voor een paar dagen. De kist was voorzien van een bel, waar de ontwaakte kon bellen. De begraafplaats Crooswijk had in haar tekeningen het schijndodenhuis ingepland. Door de komst van de stethoscoop was het vaststellen van de dood meer eenduidig te doen.
Op de geplande lokatie van schijndodenhuis staat een teken (een paaltje met uitleg). De geplande lokatie is direct naast de oude ingang bij de Rotte en net voor de "villa wijk".
De tekst luidt: "Aan de bel trekken
Op de hoger gelegen grafkelders, tegenover de poort, had begraafplaatsontwerper Adams oorspronkelijk een schijndodehuis gepland. Als er twijfel bestond of iemand werkelijk overleden was, werd de persoon vijf dagen in een open kist in dit schijndodenhuis gelegd. Ontwaakte hij dan kon hij in sommige huisjes aan de bel trekken. Na de uitvinding van de stethoscoop in 1816, verdwenen deze schijndodenhuizen.
Met ′op tijd aan de bel trekken′ wordt in deze tijd bedoeld (tijdig) aandacht vragen voor een misstand."
door: Jan Landman
