Als je de Laurenskerk binnenkomt onder de toren, dan zie je aan de linkerkant een plakkaat dat herinnert aan een ingreep die halverwege de 17e eeuw plaatsvond. Nadat de toren in de jaren '40 van de 17e eeuw was verhoogd, begon deze scheef te zakken. Het werd zo erg dat men vreesde dat de toren zou instorten. Dat kon een grote ramp veroorzaken want, anders dan nu, stonden er veel huizen dicht om de kerk heen.
Stadsarchitect Jeremias Persoons kreeg opdracht van het stadsbestuur om te proberen de ramp te voorkomen. Onder zijn leiding werd (zoals op het plakkaat te lezen is) het deel van de kerk direct om de toren afgebroken, waarna er rondom de toren nieuwe langere heipalen werden geslagen tot in het 'welsand' (de draagkrachtige zandlaag). Onder de toren werden grote balken aangebracht, en daarna liet men de toren, voorzien van grote kettingen, voorzichtig op de nieuwe fundering zakken.
Onderaan de toren kun je nog zien dat men tenslotte een schuine muur heeft gemaakt om het gewicht van de toren op de nieuwe palen over te dragen. Ook aan de binnenkant van de kerk kun je die schuine muur zien zitten. Sinds de operatie is de toren van onze grote kerk altijd keurig rechtop blijven staan.
Lees meer over de Laurenskerk.
door: Nico Booij
