In de omgeving van de Oude Haven kun je nog deze bestrating met porfier-keien tegenkomen. Ooit, tot in de jaren '50 van de afgelopen eeuw was dit de meest voorkomende bestrating in Rotterdam. Door de haven was er veel zwaar verkeer in de stad, en deze bestrating was daar het beste tegen bestand. De keiharde keien komen meestal uit steengroeven ten zuiden van Brussel. De bijnaam van de keien was: kinderkopjes of kinderhoofdjes.
Over de keien werd gereden met zware sleperswagens, getrokken door paarden. In het buitenmuseum van het Maritiem Museum kun je nog zo'n sleperswagen zien staan. Deze heeft ijzeren banden om de wielen, dus je kunt je voorstellen wat een geratel dat gaf. Daarnaast zorgden de paarden nog eens voor veel stront op de straten, dus het was een herrie en stank van belang.
Veel stadsbewoners zagen de komst van automobielen met rubberbanden als een hele verbetering: minder geratel en minder stank. De schadelijkheid van fijnstof en uitlaatgassen speelde aanvankelijk nog niet. De rubberen banden zorgden er echter voor dat de keien glad werden geslepen, waardoor ze met nat weer erg glad werden. Dat is de voornaamste reden dat de kinderkopjes geleidelijk uit het stadsbeeld zijn verdwenen.
door: Nico Booij
